Video beoordelingsgesprekken

Als auteur in de Intermediair-reeks (Het nieuwe werken. Hoe werk je effectiever en productiever van Arjan Broere (Het Spectrum/Intermediair) mocht ik meewerken aan een video over beoordelingsgesprekken. Ik ben de expert aan het einde van de video 😉

Het nieuwe werkgever: meer ratio én passie

Het Kennis Centrum Beta Techniek organiseert vandaag het Seminar Nieuw werkgeverschap. Op die dag aandacht voor het nieuwe werken, werkgeverschap, loopbanen, binden en boeien en het nieuwe werken. Hier is het programma.

De hashtag voor de dag is #KCBT en via de nieuwe werkgever op Twitter is er vast van alles te beleven.

Ik doe ’s middags een workshop over loopbaanbeleid. Mijn idee is dat loopbaanbeleid te weinig gaat over wat jongeren zoeken en vaak teveel rituelen bevat. Dus daar is door rationeler te kijken terreinwinst te boeken. Daarnaast lijkt loopbaanbeleid het terrein van HR-instrumenten in plaats van gepassioneerd werken aanmoedigen. Jongeren lijken vrijheid en uitdaging, verbondenheid en zin te willen met zo nu en dan wat prestatiefs in het werk. Dat is anders dan werkgelenheid houden, een goed pensioen …

Door speelser, losser en met een frisse blik naar loopbaanbeleid te kijken, kan er meer. Vergelijk het met de TED Talk van Jane McGonical: gamers werken hard, werken samen, zijn optimistisch en slim dus hebben essentiële competenties. Alleen passen daar nu geen banen bij … Dus tijd voor wat gamestorming.

Later meer … Hier alvast de Prezi:

Argumenten voor minder werken. Of juist meer

Image_4 In Gericht onderhandelen staat het verschil uitgelegd tussen onderhandelingen met als onderwerp meer versus onderhandelingen met als onderwerp minder. Meer is dan meer werk, meer verantwoordelijkheid, meer interessante klanten, meer salaris. Minder is minder belasting, minder uren, minder gezeur.

Onderhandelen over meer is in veel organisatieculturen makkelijker, dan onderhandelen over minder. Ook leggen velen zichzelf allerlei verplichtingen op, waardoor het wel eens onredelijk lijkt om minder te willen. Toch is het essentieel om de belasting aan te passen als daar redenen voor zijn. Minder werk kan belangrijk zijn om andere dingen te doen (studie, reflectie, zorgtaken, meer bewegen) maar ook gewoon om minder druk op het werk te ervaren.

Uiteraard is er een wettelijk recht om minder te werken. Zie de Wet aanpassing arbeidsduur. Maar wie liever niet een wet gebruikt om zijn claim om minder werken kracht bij te zetten, kan zijn (of haar) licht opsteken bij de Taskforce Deeltijdplus. Op die site vind je onder andere een argumentengenerator.

In Gericht onderhandelen krijg je de tip om argumenten aan te dragen gericht op:

  • transactie: wat is de ruil en hoe is die voordelig voor beide partijen? Bijvoorbeeld: minder werk drukt de loonkosten.
  • transformatie: wat verandert er bij en tussen partijen en hoe is dat voordelig? Bijvoorbeeld: minder belasting leidt tot ontspanning en vergroot de kwaliteit van het werk.

Succes met de onderhandeling.

Te weinig kennis arbeidsvoorwaarden onderhandelt erg lastig

Nc4wgus5l0ghkc96cve9qznjlpohshu Randstad HR Solutions publiceerde eind maart een onderzoek, waaruit bleek dat de Nederlandse werknemer erg weinig weet van arbeidsvoorwaarden.

  • Een vijfde van de werknemers weet onvoldoende van zijn eigen arbeidsovereenkomst (terwijl de meesten denken de inhoud wel te kennen).
  • Bij regelingen rond ouderschapsverlof is de score nog slechter.

Er is een oplossing: de Randstad Werkpocket. Dat is natuurlijk mooi: onderzoek dat een probleem signaleert én oplossing in één 😉 Ik heb die pocket altijd een erg leesbaar boek gevonden over allerlei arbeidsgerelateerde zaken.

Voor een onderhandeling is het essentieel dat je weet wat de regels zijn. Wie over verlof wil onderhandelen, kan geweldig voordeel hebben door de wettelijke faciliteiten en regels op CAO- en bedrijfsniveau te kennen. Wie meer salaris wil, moet weten wat er in een overeenkomst overeengekomen is. Wie zich zorgen maakt over zijn pensioen, moet op zoek naar de regelingen die voor hem of haar van toepassing zijn.

De score van werkgevers op kennis van arbeidsvoorwaarden scoort ook niet zodanig, dat je de kennis aan de andere kant van de tafel aanwezig mag veronderstellen. Nog los van de vraag of het in een onderhandeling handig is om zo een kennisverschil te hebben.

Kortom:

  • lees je arbeidsovereenkomst
  • lees documenten en regelingen waar naar verwezen wordt in de overeenkomst
  • pak eens een salarisstrook en kijk wat er op staat
  • heb je vragen over meer werken, meer verdienen, zwaardere opdrachten, meer verlof, ga dan na wat er op welk niveau aan regels zijn
  • praat met HR, OR of kaderleden van de bond over wat de meest relevante regels zijn

Wat wil je verdienen?

Geld4_2 Afgelopen vrijdag en zaterdag tijdens workshop over Gericht onderhandelen op het Spits Nobiles Careerevent hoorde ik dat veel sollicitanten al in het eerste gesprek werd gevraagd wat ze wilden verdienen. Sommige mensen, die ook een paar jaar geleden gesolliciteerd hadden, zeiden dat ze de vraag vaker en nadrukkelijker kregen dan een hele poos geleden.

Over het algemeen is het advies om zo laat mogelijk over je salaris te beginnen. Immers, hoe meer rondes je doorkomt:

  • hoe groter de kans is dat ze jou willen
  • hoe meer positieve feedback je krijgt
  • hoe meer je weet over de functie en taken en hoe preciezer je zelf een salariskompas kunt invullen
  • hoe meer kans je hebt om tussendoor al wat te informeren naar arbeidsvoorwaarden.

Een arbeidsvoorwaardegesprek als ‘einde van het begin’ betekent dat je een geschikte kandidaat bent en alleen de zakelijke kant in orde gemaakt moet worden.

Als je om een bedrag gevraagd wordt, kun je uiteraard even de boot afhouden:

  • wat hadden jullie zelf in gedachte?
  • wat is normaal de inschaling voor iemand met mijn profiel?
  • dat hangt een beetje af hoe de functie er concreet uit zien en hoe zwaar bepaalde taken zijn …
  • dat is afhankelijk van het pakket. Salaris is maar een onderdeel …
  • uiteraard is salaris van belang, maar voor mij is groei en leren ook een belangrijk van de deal

Met die laatste twee geef je nog niks weg, maar plaats je de beloning in een context. Het kan wellicht wel gezien worden als een signaal dat je voor concessies in bent, dus gebruik als je stevig wilt inzetten die laatste twee niet.

Als je toch een bedrag gaat noemen:

  • vraag na bij mensen die de functie al hebben (zoek die eventueel via LinkedIn), vraag in je netwerk, bel P&O’ers en mensen van beloningsbureaus, zoek vacatureteksten op
  • vul salariskompassen in. Gebruik meerdere kompassen
  • verzamel bedragen met motivaties en leg een dossiertje aan
  • probeer door door te vragen ook verschillen in salaris te snappen. Waarom wordt er voor de functie soms meer betaald dan in andere gevallen?
  • bepaal een bandbreedte. Wat is zo’n beetje het hoogst verdedigbare voor jou en wat is marktconform
  • bepaal je eigen positie en overweeg of je ook een bodem/struikeldraadlimiet hebt
  • waar zit voor jou relevant wisselgeld: minder salaris is acceptabel als … Probeer dat naar euro’s te vertalen. Zorg dat je uit kunt leggen waarom je een concessie doet
  • als je het bedrag noemt, motiveer het. Dat geeft ook ruimte om er verder over door te praten 
  • als je hardball wilt spelen, kun je nog wat stoere dingen toevoegen zoals het woord ‘natuurlijk’ of ‘uiteraard’ of ‘minimaal’.

Als je een bedrag genoemd hebt, ga dan na wat dat voor de ander betekent:

  • wat vind je/u daarvan?
  • past dat in jullie beeld?
  • mag ik daar een reactie van jullie op?
  • NIET: wat vragen andere kandidaten. Houd het bij jezelf en breng geen anderen in het gesprek.

Voor salariskompassen en een hele boel andere links klik je hier.

Onderhandel je wel?

Boek_gericht_onderh_171622l In een aantal workshops over onderhandelen over arbeidsvoorwaarden heb ik een slide gebruikt met als titel ‘Onderhandel je wel?’

Op het eerste gezicht een typische vraag, want doorgaans heb je een apart gesprek waarin je nu juist onderhandelt over arbeidsvoorwaarden. Toch blijkt vaak dat in zo een gesprek de kandidaat niet écht onderhandelt maar akkoord gaat of wat vragen stelt. OOk van de zijde van de werkgever wordt het gesprek wel eens een toelichting in plaats van een onderhandeling.

Een onderzoek van FNV Bondgenoten geeft een beeld dat somber is. 70% van de (beoogde) werknemers onderhandelt niet over secundaire arbeidsvoorwaarden. 31% van de bevraagden wist niet dat de voorwaarden onderhandelbaar zijn. Bondgenoten concludeert dat er dus een bond nodig is. Wat mij betreft is er geen discussie over de waarde van een bond: jarenlange kennis en ervaring is er te vinden. Of de collectiviteit die in CAO’s zit nog zo’n meerwaarde heeft, is voor mij meer de vraag. Ook al omdat de loopbaanwaarden sterker per generatie verschillen dan ooit. Ik zie de bonden daar niet echt een passend antwoord op hebben.

Meer individueel betekent het wat mij betreft een aantal zaken:

  • Breid je voor. Je gaat onderhandelen, dat is één. En je weet wat je wilt: doe een salarischeck op internet, vraag vooraf de arbeidsvoorwaarden op, weet wat jij wil aan secundaire arbeidsvoorwaarden.
  • Onderhandel altijd. Er zijn vast richtlijnen maar echt niet alles ligt vast. Ontdek dat niet pas als je aangenomen bent en arbeidsvoorwaarden vergelijkt. Als er beleid is, vraag dan wat de redenen zijn om een periodiek of schaal te stijgen, waar staan die voorwaarden voor betaalde studie?
  • Als er geen geld is jou wat meer te betalen (gesteld dat jij een gefundeerde claim hebt met een benchmark), ga er dan in vredesnaam niet werken. Hoe moet dat dan volgend jaar?
  • Als jij afdingt op je prijs, dan word je een discounter. Wil je dat? Ben je dat?
  • Hou voor ogen dat je met dit gesprek een startsalaris bepaalt dat niet zo maar sterke stijgingen door gaat maken. Meestal is er prijscompensatie en een jaarlijste stijging bovenop wat je nu als basis afspreekt.
  • Als je al in een arbeidsvoorwaardengesprek zit, dan is er al de wens met jou in zee te gaan. Je hebt al enkele ronden succesvol afgelegd.
  • Zoek uit wat voor jou belangrijk is en maak dat onderwerp van gesprek. Zorg dat de rest tenminste marktconform geregeld is.
  • Als je een concessie doet, wat nuttig kan zijn in het gesprek, motiveer dan waarom je iets van wat je wilt af kunt doen. Geef niet zomaar toe. Kijk ook of je wat je eigenlijk wilt (meer vrije tijd, opleiding, hoger salaris) over zes maanden opnieuw vast kunt stellen. Dan ken je elkaar beter.

En dan nog dit: de arbeidsvoorwaardenbespreking is nog onderdeel van de sollicitatie. Laat dus nog even zien dat jij op een plezierige en doelgerichte manier voor je eigen belangen op kunt komen. Dat gedrag is straks in je functie vast ook gewenst.

Lees ook het hoofdstuk Onderhandel je wel? in Gericht onderhandelen.

Leraar weet (eindelijk) wat hij waard is

De Volkskrant opende vandaag met de kop: Leraar weet wat hij waard is. In de tekst wordt beschreven dat leraren tegenwoordig onderhandelender zijn en meer eisen stellen bij in dienst treden. Ook wordt salaris een reden te vertrekken als een andere instelling (wel) meer betaalt.

Lijken mij heel normale bewegingen. Er staat ook nergens dat het niet zo is, maar er lijkt vooral oog voor het ongemak: minder populaire scholen zien leraren vertrekken, leraren gaan buiten de kaders om, leraren geven aan wat ze elders kunnen verdienen, … Lijken me allemaal facts of life in een schaarse markt waar een beroep met veel verantwoordelijkheden wordt uitgeoefend.

Misschien is er toch ook ergens een misvatting dat leraren missionarissen moeten zijn, die hun zware en belangrijke werk zo graag (moeten) doen dat praten over beloningen dat romantische beeld teniet doet. Volgens mij kun je prima erg betrokken zijn én een goed oog voor je eigen arbeidsvoorwaarden hebben.

Ik kon zo snel nergens een onderzoek vinden naar het belang van arbeidsvoorwaarden in het onderwijs. Immers, als het gesprek alleen daar over gaat lijkt het dé bepalende factor voor leraren.

Uiteraard komen er problemen als bepaalde onderwijsvormen vacatures houden, er veel wisselingen in het bestand plaats vinden en continuïteit een issue wordt, budgetten uitgeput raken. Maar wie daardoor verrast wordt, heeft jaren zitten slapen. Lijkt me onredelijk om de verpleegster, leraar, jongere het kwalijk te nemen dat ze eisen hebben.

Eén aspect er nog even uit: het melden wat je elders kunt verdienen. Wat mij betreft kan dat als je vrij feitelijk een benchmark presenteert en daarna de vraag op tafel legt wat ´wij´ gaan doen. Het plomp verloren melden dat je elders X euro kunt verdienen, vind ik een wat eendimensionale onderhandelingsstijl.

Dat onderwijs over zoveel belangrijke zaken gaat, blijkt wel uit het gemak waarmee je inspirerende films vindt over onderwijs. Ik heb ze allemaal al eens eerder genoemd, maar ze zijn erg goed

Beste werkgever

Beste werkgever

VolkskrantBanen en Effectory deden een onderzoek naar de beste werkgevers en komen met nummer één Loyens & Loeff. Er zijn echter meer categorieën, waarin allerlei werknemers scoren. Handig als je een nieuwe werkgever zoekt maar zeker zo handig om eens te zien wat je zoal op je wensenlijstje kunt hebben. Wat bieden andere werkegevers dat jij ook wel wilt hebben?

Leuk werk is in elk geval erg belangrijk. Wat dan precies ´leuk´ is, kun je lezen.

Starter zoekt begeleider (m/v)

P&O-actueel rapporteert dat starters nauwelijks begeleiding krijgen. Ruim een derde heeft geen begeleidingsprogramma of intro-dag. Slechts een vijfde heeft een mentor of een personal coach. Een en ander naar aanleiding van een onderzoek van Accountemps.

Onvoorstelbaar in een tijd waarin menselijk talent het succes van de onderneming bepaalt.

Maar goed dat starters er tegenwoordig een onderhandelingspunt van maken. Toch?

Geen start zonder persoonlijk ontwikkelingsplan, spannende coaching, start van een personal brand, bouwen aan het netwerk, opbouw van een interessante portfolio, …

Wat verdiende ik ook al weer?

PinokkioEr wordt wat gejokt aan de sollictatietafel. CV´s zijn fraaier dan de feitelijke werkervaring, verantwoordelijkheden worden ruim geïnterpreteerd en prestaties opgepompt. www.vacaturebank.nl deed onderzoek naar de mate waarin mensen in een salarisonderhandeling eerlijk vertellen wat ze nu verdienen of in hun vorige baan verdienden. De conclusie is toch wel onthutsend: een kwart doet 500,- op het feitelijk verdiende salaris.

De vraag is of je de vraag wat je in je vorige functie verdiende wel moet beantwoorden. Immers, wat je daar verdiende heeft als oorsprong een startsalaris, was wellicht in een andere functie of sector. Kortom, de vraag is hoe relevant het is. Beter is het te hebben over wat je wilt verdienen en wat daarin reëel is. Dan is een benchmark belangrijk als onderlegger voor je salariswens (of -eis).

Het is misschien niet makkelijk om een vraag niet te beantwoorden, maar als je concreet kan maken waarom de vergelijking niet opgaat moet het lukken.

Als je dan toch iets zegt over wat je verdiende is het ook even de vraag of het over het brutosalaris per maand gaat of een totaal van je arbeidsvoorwaardenpakket teruggerekend per maand. Geef dus als je de vraagt beantwoordt aan wat er wel en niet in het genoemde bedrag zit.

Op P&O Actueel staat nog het een en ander over jokken en solliciteren.